لوزه سوم در کودکان

لوزه سوم در کودکان، توده‌ای از بافت لنفاوی است که در قسمت بالای گلو پشت بینی قرار دارد و نقش مهمی در سیستم ایمنی کودک با به دام انداختن و از بین بردن پاتوژن‌هایی که از طریق بینی و دهان وارد می‌شوند، ایفا می‌کند. در کودکان، آدنوئیدها می‌توانند به دلیل قرار گرفتن مکرر در معرض عفونت‌ها، که به دلیل در حال توسعه بودن سیستم ایمنی آنها رایج است، بزرگ شوند. این بزرگ شدن می‌تواند منجر به علائمی مانند احتقان بینی، خرخر، تنفس دهانی و عفونت‌های مکرر گوش شود. در برخی موارد، اگر آدنوئیدهای بزرگ شده باعث مشکلات تنفسی قابل توجه یا عفونت‌های مزمن شوند، ممکن است جراحی با نام آدنوئیدکتومی، برای بهبود کیفیت زندگی کودک ضروری باشد. در این مقاله، ما سومین لوزه، عملکرد آن، مشکلات رایج مرتبط با آن و گزینه‌های درمانی موجود برای کودکان را بررسی خواهیم کرد.

عملکردهای لوزه سوم در کودکان

عملکرد اصلی آدنوئید، به دام انداختن و از بین بردن پاتوژن‌هایی مانند باکتری‌ها و ویروس‌هایی است که از طریق بینی یا دهان وارد می‌شوند. با تولید آنتی‌بادی‌ها، آدنوئیدها به بدن کمک می‌کنند تا ایمنی در برابر عفونت‌های آینده ایجاد کند. این عملکرد در کودکان ، که سیستم ایمنی آنها هنوز در حال توسعه است و بیشتر مستعد عفونت هستند، بسیار مهم است.

مشکلات رایج مرتبط با لوزه سوم در کودکان

در حالی که آدنوئیدها نقش مهمی در دفاع ایمنی دارند، همچنین می‌توانند باعث مشکلاتی شوند، به ویژه زمانی که بزرگ یا عفونی شوند. در اینجا برخی از مشکلات رایج مرتبط با سومین لوزه در کودکان آورده ایم:

1. هیپرتروفی آدنوئید: این به بزرگ شدن آدنوئیدها اشاره دارد که در کودکان شایع است. آدنوئیدهای بزرگ می‌توانند جریان هوا از طریق مجاری بینی را مسدود کنند و منجر به مشکلات تنفسی، به ویژه در شب شوند. این وضعیت می‌تواند باعث خرخر، تنفس دهانی و حتی آپنه انسدادی خواب شود، جایی که کودک به طور موقت در هنگام خواب تنفس را متوقف می‌کند.

2. عفونت‌های مزمن: عفونت‌های مکرر آدنوئیدها می‌تواند منجر به آدنوئیدیت مزمن شود، جایی که آدنوئیدها برای مدت طولانی ملتهب باقی می‌مانند. این می‌تواند باعث احتقان دائمی بینی، آبریزش بینی و قطره پس از بینی شود. آدنوئیدیت مزمن همچنین می‌تواند منجر به عفونت‌های گوش شود، زیرا آدنوئیدها در نزدیکی لوله‌های استاش، که گوش میانی را به گلو متصل می‌کنند، قرار دارند.

3. عفونت‌های گوش: آدنوئیدهای بزرگ می‌توانند لوله‌های استاش را مسدود کنند و منجر به تجمع مایع در گوش میانی و افزایش خطر اوتیت میدیا، یک عفونت گوش شایع در کودکان شوند. این می‌تواند باعث درد گوش، کاهش شنوایی و در برخی موارد، مشکلات تعادل شود.

بیشتر بخوانید: التهاب لوزه چیست؟

علائم سومین لوزه بزرگ شده یا عفونی شده

والدین باید از علائمی که ممکن است نشان دهنده مشکلات آدنوئیدهای کودک خود باشند آگاه باشند. اینها شامل موارد زیر است:

• تنفس دهانی: کودک ممکن است به جای بینی، از طریق دهان نفس بکشد، به ویژه هنگام خواب.
• خرخر و آپنه خواب: خرخر بلند و وقفه‌های تنفسی در هنگام خواب ممکن است نشان دهنده آپنه انسدادی خواب به دلیل آدنوئیدهای بزرگ است.
• عفونت‌های مکرر گوش: درد گوش و عفونت‌های مداوم ممکن است نشانه‌ای از مشکلات آدنوئید باشد.
• گفتار بینی: صدای کودک ممکن است به دلیل انسداد مجاری بینی، بینی به نظر برسد.
• احتقان مزمن بینی: بینی دائماً گرفته یا آبریزش بینی ممکن است نشان دهنده آدنوئیدهای بزرگ یا عفونی باشد.
• مشکل در بلع: در موارد شدید، آدنوئیدهای بزرگ می‌توانند باعث مشکل در بلع شوند.

تشخیص مشکلات با لوزه سوم در کودکان

اگر کودکی علائم مشکلات آدنوئید را نشان دهد، یک متخصص متخصص گوش، حلق و بینی ممکن است برای تشخیص مشکل معاینه انجام دهد. این ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه فیزیکی: پزشک ممکن است بینی، گلو و گوش کودک را برای علائم عفونت یا انسداد بررسی کند.
• نازوفارنگوسکوپی: یک لوله کوچک و انعطاف‌پذیر با نور و دوربین، به نام آندوسکوپ، ممکن است از طریق بینی وارد شود تا آدنوئیدها را مستقیماً مشاهده کند.
• اشعه ایکس: اشعه ایکس گردن می‌تواند اندازه آدنوئیدها و اینکه آیا آنها راه هوایی را مسدود می‌کنند یا خیر را نشان دهد.
• مطالعه خواب: در مواردی که آپنه خواب مشکوک است، ممکن است مطالعه خواب (پلی‌سومنوگرافی) برای ارزیابی شدت این وضعیت توصیه شود.

درمان برای مشکلات لوزه سوم در کودکان

درمان مشکلات آدنوئید به شدت علائم و علت زمینه بستگی دارد. گزینه‌ها عبارتند از:

• داروها: برای موارد خفیف، ممکن است داروهایی مانند استروئیدهای بینی، آنتی‌هیستامین‌ها یا آنتی‌بیوتیک‌ها برای کاهش التهاب یا درمان عفونت‌ها تجویز شود.
• آدنوئیدکتومی: در موارد شدیدتر یا زمانی که عفونت عود می‌کند، ممکن است آدنوئیدکتومی (برداشتن جراحی آدنوئیدها) توصیه شود. این روش معمولاً در کودکانی که مشکلات تنفسی مداوم، آپنه خواب یا عفونت‌های مزمن گوش به دلیل آدنوئیدهای بزرگ دارند، انجام می‌شود.
• انتظار محتاطانه: در برخی موارد، به ویژه زمانی که علائم خفیف هستند، پزشکان ممکن است یک دوره مشاهده را پیشنهاد دهند تا ببینند آیا وضعیت به خودی خود بهبود می‌یابد یا خیر، به ویژه به این دلیل که آدنوئیدها با افزایش سن به طور طبیعی کوچک می‌شوند.

بیشتر بخوانید: عفونت لوزه

بهبودی و مراقبت‌های پس از عمل لوزه سوم در کودکان

در صورت نیاز به جراحی، روند بهبودی معمولاً ساده است. اکثر کودکان می‌توانند همان روزی که عمل انجام می‌شود، به خانه بروند. مراقبت‌های پس از عمل شامل مدیریت درد با داروهای تجویزی، اطمینان از هیدراتاسیون مناسب و ارائه یک رژیم غذایی نرم برای چند روز برای جلوگیری از تحریک گلو است.

والدین باید مراقب هرگونه نشانه‌ای از عوارض، مانند خونریزی، تب مداوم یا کم‌آبی باشند و در صورت بروز این موارد با پزشک خود تماس بگیرند. اکثر کودکان در عرض یک یا دو هفته کاملاً بهبود می‌یابند و بهبود قابل توجهی در تنفس، کیفیت خواب و راحتی کلی دارند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

والدین باید در صورت مشاهده علائم مداوم مشکلات آدنوئید در کودک خود، مانند خرخر مکرر، مشکل در تنفس از طریق بینی، عفونت‌های گوش مکرر یا مشکل در خواب، با یک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت کنند. تشخیص زودهنگام و درمان می‌تواند از عوارض جلوگیری کرده و کیفیت زندگی کودک را بهبود بخشد.

نتیجه گیری

 لوزه سوم در کودکان، نقش مهمی در محافظت از کودکان در برابر عفونت‌ها، به ویژه در سال‌های اولیه خود، ایفا می‌کند. با این حال، زمانی که آدنوئیدها بزرگ یا عفونی می‌شوند، می‌توانند باعث طیف وسیعی از مشکلات سلامتی، از مشکلات تنفسی تا عفونت‌های مکرر گوش شوند. با درک عملکردها و مشکلات آدنوئیدها، والدین می‌توانند علائم را بهتر تشخیص دهند، به موقع از مشاوره پزشکی استفاده کنند و اطمینان حاصل کنند که فرزندانشان درمان مناسب را دریافت می‌کنند. 

سوالات متداول

علائم بزرگ شدن آدنوئید در کودکان چیست؟

علائم شایع آدنوئیدهای بزرگ شده در کودکان شامل گرفتگی مداوم بینی، تنفس دهانی، خروپف، اختلالات خواب (مانند آپنه خواب)، عفونت های مکرر گوش و گفتار با صدای بینی است.

چه درمان هایی برای کودکان مبتلا به آدنوئید بزرگ شده وجود دارد؟

درمان آدنوئیدهای بزرگ شده بستگی به شدت علائم دارد. موارد خفیف ممکن است با داروهایی مانند استروئیدهای بینی یا آنتی بیوتیک ها برای کاهش التهاب و درمان عفونت ها کنترل شوند. اگر علائم شدید یا عود کننده باشد، ممکن است آدنوئیدکتومی، که برداشتن آدنوئیدها با جراحی است، توصیه شود. این روش اغلب زمانی پیشنهاد می شود که مشکلات تنفسی مداوم، آپنه خواب یا عفونت مزمن گوش وجود داشته باشد.

آدنوئیدها معمولا در چه سنی کوچک می شوند؟

آدنوئیدها معمولاً از سن 5 تا 7 سالگی شروع به کوچک شدن می کنند و با رسیدن کودک به اندازه آنها کم می شود.